Książka ma za cel ukazanie polskiej architektury, rzeźby oraz malarstwa okresu romańskiego i gotyckiego. Sztuka wczesnoromańska i romańska rozwijała się od czasu przyjęcia przez Polskę chrześcijaństwa i napływu zachodnioeuropejskich rzemieślników i artystów, którzy przenosili do Polski zachodnie trendy i wzorce. Rozkwit sztuki romańskiej w Polsce przypada na okres rozbicia dzielnicowego, co spowodowane było dużą liczbą dworów książęcych i obsługujących je rzemieślników-artystów. Od XIV stulecia rozwijać się zaczęła w naszym kraju sztuka gotycka, także przeniesiona z Zachodu. Jej rozkwit to czasy Kazimierza Wielkiego. Sztuka neogotycka rozwijała się w Polsce w XVI wieku. Książka w oddzielnych rozdziałach omawia gotycką sztukę kościelną, królewsko-rycerską i miejską. Opisuje też pracę ówczesnych rzemieślników-artystów.